Zoals reeds vermeld scheen vanmorgen de zon toen we om 08.30 uur vetrokken van de camping. Omdat de Canadezen a.s. maandag de dag van de arbeid vieren en dus vrij zijn hebben ze allemaal een lang week end. Het kon dus wel eens druk worden op de camping. Daarom hebben we gisteren al een mailtje gestuurd naar de camping in Revelstoke om te vragen of ze nog plaats hebben. Dat hadden ze, nog één. Dat weten we niet via internet, maar dat vertelde de mevrouw aan de balie. Op ons mailtje hadden we nog reactie gekregen. Niet dat dat wat uitmaakte. We hadden pas weer internet hier bij de camping.

Voordat de redacteuren gaan zeuren, dan stop je toch even bij de SB, die hadden ze op onze route niet en ook geen MD voor BM of wat dan ook.

Mar goed we hebben een plaatsje voor vannacht en hoe het morgen gaat dat zien we dan wel.

We zijn, zoals je kunt merken, al vroeg op de camping. Dat kwam omdat we zeker wilden zijn van een plaatsje. De camping ligt midden in het plaatsje Revelstoke en vlak daarbij ligt Mount Revelstoke. De weg daar naar toe gaat via het Mount Revelstoke National Park Daar hebben we de Nationale Parkpas gekocht waarmee we naar alle Nationale Parken kunnen. Zonder pas kan ook, maar dan moet je bij elk park opnieuw betalen. De pas verschilt met die in Amerika. Ga nou niet gelijk zeggen dat klopt met een pas van Canada kom je de Amerikaanse parken niet in, dus logisch dat er een verschil is. Nee, het verschil zit hem hierin in Amerika koop je1 pas en dan mag je met 1 auto met alle inzittenden naar binnen. In Canada koop per persoon en pas. Dus …. Wij hebben er nu 2. Ze blijven wel een jaar geldig.

De weg naar de top naar Mount Revelstone, de Meadows in the skyway is een 26 km lange weg met een aantal schitterende uitzichten en wat scherpe haarspeld bochten. Een camper van 9 meter mag nog net. 3 feet langer en je kunt beneden blijven. Boven aangekomen zin er voor campers aparte parkeerplaatsen, maar het aparte is dat daarop ook gewone auto’s parkeren. Die kunnen dat daar wel. Wij niet op die van hun. Dat werd even wachten maar een aantal bezoekers zagen aan het gezicht van Marian dat ze niet te lang moesten blijven staan op de RV plaatsen. Dat deden ze dan ook niet en zo hadden we toch nog snel een plaatsje.

Vanaf de parkeerplaats rijdt er een shuttle bus naar de top. Je kunt ook gaan lopen. Wij besloten heen de bus te nemen en terug te lopen. Boven een rondwandeling gemaakt met telkens mooie uitzichten op de bergen rondom met bij de meesten nog sneeuw op de top. De Ranger vertelde dat er in dit deel van Canada rond de 15 meter sneeuw valt. Gelukkig hadden ze dat al opgeruimd voor ons.

Na een top tijd van 2 uur op de berg besloten we weer terug te gaan. Dezelfde 26 km maar dan naar beneden. Gelukkig is de camper uitgerust met een knop tawn en haul. Een soort bergversnelling, maar dan meer voor het afremmen. Ideaal bij het naar beneden gaan. Hoef je niet de hele tijd op de rem te hangen.

Dat heb ik wel één keer gedaan en fors ook. Op ongeveer 50 meter voor ons dook er ineens wat uit de berm, groot, zwart, harig . . . . . een B E E R van een beest. We konden er gelukkig een foto van maken. Zodat onze beren stand nu 1 is. Te hopen is, dat het geen 1-0 voor de beer wordt.

Na deze ervaring, het liep inmiddels al tegen 16.00 uur, besloten om naar de camping te rijden en daar vandaan lopend naar het centrum te gaan. Dat lag dichtbij dachten wij. Het werd een wandeling van 5 km. Dat stelt op zich niets voor en dat deed het centrum ook niet. Hadden we dat geweten waren we lekker op de camping gebleven om van de zon te genieten. Hebben we ook nog wel gedaan maar dan iets korter, ongeveer 5 km kun je zeggen.

We hebben wel lekker buiten gegeten en moeten nu stoppen want de vaat begint te stinken in de wasbak. Op naar de keuken en ons volgend verhaal maar dat laat even op zich wachten. Het is nog geen morgen.