Toch nog een verhaal vandaag vanaf het vaste land. Dan zouden we vandaag dus hebben geschuild in ons huis op wielen. Deels is dat waar. Vanmorgen regende het bij het opstaan. We konden natuurlijk blijven liggen maar een ligdag is aardig prijzig weet ik van mijn zorgverzekeraar. Dus toch maar opgestaan en met euvele moet richting centrum gereden. De toppen van de bergen waren nog in de wolken gesluierd, terwijl er ook het één en ander uit de wolken kwam. Dus eerst maar onze hofleverancier opgezocht. Bood ons, naast een bak koffie, ook de gelegenheid te bellen. Beiden hebben we gedaan in de hoop dat de regen op zou houden.

Dat bleek maar deels het geval. Toch besloten we met de lift naar boven te gaan. Want boven de wolken schijnt altijd de zon. We zijn met de Whistler Village Gondola naar boven gegaan. Een rit van 25 minuten in een gesloten gondel. Ergens in de buurt van de top kwamen we in de wolken terecht met zero zicht natuurlijk. Gelukkig vond de lift zijn eigen weg en toen we boven kwamen waren de wolken weg. Althans de laaghangende. Daarboven waren er nog veel meer. Ook die vonden het nodig op deze hoogte wat los te laten.

Vanaf daar konden we nog met een stoeltjes lift verder naar de top. Gezien de regen en het open karakter van deze lift besloten we daarvan af te zien. Ze zeggen niet voor niks dat je op je hoogtepunt moet stoppen. Wel konden we verder naar de top van de tegenoverliggende berg. De Peak to Peak Gondola. Een waar meesterstukje van engineering. De rit van de ene berg naar de andere duurt 11 minuten en de afstand tussen beide bergen is 4,4 km. We gaan met een snelheid van 7,5 mtr/sec naar de overkant en hangen op een gegeven ogenblik 436 mtr boven het dal. Op elke berg staan 2 torens, Het niet ondersteunde deel is 3,02 km. Het is volgens internet de grootste overspannen kabelbaan ter wereld. Met dank aan Google translate.

Ook hier gingen we een groot deel van de reis door de wolken, maar in het niet ondersteunde deel zakten de kabels zover door dat we onder de wolken uit kwamen en onder ons het dal konden zien liggen. Meestal zegt een foto meer dan 1000 woorden maar wat wij zagen is niet te fotograferen. Zoals gezegd hang je op enig moment ruim 436 mtr boven het dal. Dat is 4 maal de hoogte van de Dom in Utrecht en daar heeft menigeen al hoogte vrees. Gelukkig hadden wij een gondel met een dichte bodem. Er zijn 2 gondels waar een gat in de bodem zit. Ze hebben er wel een hekje omheen gezet en een glasplaat in gestopt, maar toch, je kijkt recht naar beneden, 436 meter .

Ook op de andere berg bleek het te regenen en dan een wandeling van een uur te maken is niet erg aanlokkelijk. We besloten met de zelfde gondel weer terug te gaan in de hoop dat hij een andere weg terug zou nemen. Heeft hij niet gedaan. Mogelijk dat we wel door andere wolken gegaan zijn, maar dat hebben we niet kunnen zien.

Terug bleek dat de regenbui groter dan 4 km was want ook nu regende het nog (steeds). Ook had de andere lift nog steeds zijn open karakter dus ook die hebben we maar laten hangen. We zijn met hangende pootjes naar binnen gegaan en hebben ons daar gewarmd aan de koffie en de thee. Weer met de hoop dat de regen ergens anders zou gaan vallen in de tussentijd. Maar na de koffie bleek dat de regen tijd zat had want het was er nog steeds. We waren inmiddels al wel 2 uur verder, maar nog geen steek verder gekomen. Ook aan deze kant van de berg waren een paar wandelingen, normaliter mooie wandelingen, maar te wandelen terwijl er liters naar beneden komen, is niet mooi meer.

Daarom de lift naar Whistler Village genomen en 25 minuten later stonden we weer op de plek waar alles begonnen was. Alleen hier bleken de straten droog en de temperatuur behoorlijk hoger.

We wilden nog voor het einde van de vakantie een Canadees gerecht gegeten hebben . Een lekkernij hier is patat poutini. Patat met gesmolten kaas en daar over rijkelijk jus. Je kunt het Googlen en dan zie je meerdere afbeeldingen en zelfs een Youtube filmpje van 4,51 min. Wij hebben 3 foto’s geplaatst waarop je kunt zien hoe het eruit ziet, dat het te eten is en hoe duur het is. Kunnen jullie ook gelijk mijn nieuwe jas zien.

Over foto’s gesproken. We waren rond 16.00 uur thuis en wat moet je doen als die dag je hoogte punt al gehad hebt? Je gaat foto’s selecteren. Niet omdat we ons realiseerden dat we achterliepen maar omdat we daar nu de tijd voor hadden. En die hebben we echt wel nodig, want tot nu toe hebben we samen bijna 6000 foto’s gemaakt . Bij elkaar bijna 46 Gb. Gelukkig mogen 2 maal 23 kg meenemen het vliegtuig in.

We zullen jullie niet langer ophouden. De foto’s zijn geplaatst en het volgende verhaal volgt van zelf.