4 weken Canada

Vandaag onze, voor het gevoel, laatste vakantiedag beleefd. We werden met bekende geluiden gewekt. Het zachtjes tikken van de regen tegen het zolderraam en het luide getoeter van de treinen. We waren weer teug in de grote stad. Hoewel, ook in de kleinere steden en gehuchten hoor je het luide getoeter van de treinen. Daarbij is het ons opgevallen dat veel campings vlak naast de spoorlijn liggen. Kennelijk wil niemand die stukken land hebben en een aantal gekke toeristen raak je er altijd wel op kwijt. Als je het goed aanpakt betalen ze er nog voor ook .

Maar voorruit, terug naar de dag van vandaag. De was was al gedaan, het schoonmaken doen we op het laatste moment en de koffers zijn nog niet gepakt. Dus dan maar op naar het winkel centrum. Daar zit onze huisleverancier en die heeft beter internet dan wij hier op de camping. Over de koffie wil ik geen ruzie maken want, zoals gezegd, we hebben een koffie zet apparaat gekocht en zetten dus zelf koffie. Nou nee, wij vullen hem en zetten het knopje om. Maar de kwaliteit is niet slecht en daarover kun je gerust naar huis schrijven en dat heb ik bij deze gedaan.

Het was een behoorlijk groot winkel centrum want de Walmart en de Safeway zaten in het zelfde centrum. Bij de Safeway nog lekkere Sushi gekocht voor de tussen de middag. Omdat het al 12.40 uur was ze dus maar gelijk opgegeten. Na nog wat geslenterd te hebben weer terug gelopen naar de camping. Een tochtje van een klein half uur. Onderweg begonnen de wolken al voorzichtig wat los te laten. Net voordat we de deur van de camper wilden open lieten de wolken alle schroom varen en kwam het met bakken uit de hemel.

Het is hier nu 17,45 uur, dus bij jullie 02.45 uur. De koffers zijn gepakt. Ze lagen op de bedden boven de cabine en liggen nu achterop ons bed. Dat is makkelijker om de spullen in te doen want daarboven is het een hele klim. We hebben die 2 slaapplaatsen, wat bedden wil ik ze niet noemen, niet gebruikt. Ja alleen als opslag zodat de koffers niet in de weg lagen. Maar voorruit we hebben nu de koffers gepakt en die staan klaar voor morgen.

Terug kijkend op onze vakantie zou ik hele verhalen kunnen schrijven over wat we allemaal gezien en gedaan hebben. Dat doe ik niet, want dan zou ik bijna elke avond achter de computer moeten gaan zitten. De gebeurtenissen van die dag moeten gaan beschrijven. Alle foto’s uitzoeken en bewaren op de harde schijf. Daar ga ik dus niet aan beginnen. Dat kost zoveel tijd, daarbij we hebben vakantie en ben ik niet goed in het onder woorden brengen van mijn belevenissen.

Daarom heel snel punts gewijs onze belevenissen van de afgelopen 4 weken.

Na 4 weken Canada hebben we:

- ruim 3400 km gereden,

- heel veel mooie dingen gezien,

- veel foto’s gemaakt,

- geen outlets bezocht ,

- dus geen koffers bij hoeven kopen

- daarom geen angst voor de douane

- gewoon kunnen melden dat we om 11.00 uur landen

- voor de eerste keer met een camper gereisd

- een ervaring opgedaan om nooit te vergeten

- zeker besloten nog eens terug te gaan

- zin om jullie allen weer te zien en te spreken

Tot dan.

terug in Vancouver

Ook onze laatste dag in Victoria was één en al zon. Kennelijk hadden we nog iets te goed van de weergoden. We hebben de grote camping verlaten en zijn naar onze stek aan de inner harbour gereden. Daar mochten we al gelijk op omdat ze wisten dat we van die andere camping kwamen. We wilden nl vanaf de camping de westelijke route lopen omdat we gisteren, niet wetend, de oostelijke al hadden gelopen. We konden dus de camper op de camping laten staan. Scheelde weer zoeken naar een parkeerplaats, maar da’s niet waar want we weten nu waar die is.

Nadat we de camper aangesloten hadden aan de stroom en water op pad gegaan. Het wandelpad ligt aan de rand van de haven en je hebt steeds een mooi uitzicht op de haven. Dezelfde haven waar ook wij met de camper stonden. Maar ja, dat weten jullie al want we hebben de foto’s al geplaatst. Nu is en keer andersom, want meestal duren de foto’s wat langer maar deze wilden we jullie niet onthouden.

We kwamen midden in het centrum uit en zijn China Town ingelopen. Dat alles daar een Chinese inslag heeft zal je niet verbazen. Wat ons wel verbaasde was dat zelfs de prullenbakken en de telefooncellen Chinees uitgevoerd waren. Maar het meest opzienbarende vonden we toch wel de Chinezen zelf. Kom je ze ergens anders tegen lopen ze altijd in de weg omdat ze vooraan willen staan met het maken van foto’s. Hier niet, ze lopen gewoon los op straat.

We hebben verder nog een leuk rondje door het centrum gelopen en zijn weer geëindigd op Fishermans Warff. Niet omdat we de zeehonden nog eens wilden zien, maar omdat onze watertaxi daar vertrok naar de camping. De zeehonden waren er trouwens ook en die werden gevoerd. Leuk gezicht en goed te zien als je je bril op hebt.

Het zijn en blijven leuke dingen die watertaxi’s. Zoals gezegd zwermen ze als een stel watervlooien over het water en brengen je daar waar je zijn wilt. Wij, in ons geval, op de camping. Vragen jullie je natuurlijk af of er na de rit met zo’n watervlo nog gekrabd moest worden Jazeker wel, zelfs 2 keer. Achter de oren om te bedenken of we nog een rit meer zouden gaan doen. Zo leuk is het in die taxi. Maar omdat we weten dat we een leuk uitzicht hebben vanaf onze camper, besloten dat niet te doen. Bij de camper hebben we heerlijk in de zon gezeten al kijkend naar het drukke verkeer op het water. Van watervlo tot ferrieboot , van meeuwen tot watervliegtuigen van alles te zien. En hebben we het nog geen eens over de zon gehad, die alles mooi verlichtte. En zelfs toen die er niet meer was, hadden we een prachtig uitzicht op de lampjes van Victoria.

Ook vanmorgen, met een opkomende zon was het wederom een mooi gezicht. We wilden daar niet te lang bij stilstaan omdat we de plek af moesten staan aan een ander. Helaas, we hadden maar één nacht. Maar ook omdat we een andere bezienswaardigheid van Victoria wilden gaan bezoeken. Deze ligt op 25 minuten rijden van Victoria aan highway 17 A. Laat dat nou net de weg zijn tussen Victoria en Swartz Bay,. Zo konden we op weg naar de boot deze aan doen. Ik merk al dat Julie ongeduldig beginnen te worden omdat ik nog steeds niet verteld heb waar we dan naar toe wilden. De tuin van mevrouw Butchart. Deze mevrouw, de echtgenote van meneer Butchart, had het idee om de puinhoop die haar man achterliet op te gaan ruimen. Klinkt bekend he. Haar man had een kalksteengroeve en nadat hij er alles uit gegraven en verkocht had was hij steenrijk. Alleen had hij een grote lege kale groeve waarvan zijn vrouw het idee had er een tuin van te maken. Ze stopte een deel van het geld van haar man weer terug in de groeve en maakte van de 22 hectare troep een schitterende tuin. Dit alles heeft zich ruim 100 jaar geleden afgepeeld maar echt de tuinen zijn schitterend. Zo zijn er een Japanse, Italiaanse en een rozentuin, maar ook een verzonken tuin. Deze laatste tuin is ook wel voorzien van een aantal prachtig bloeiende bloemen, maar er staan met name vele grote bomen die, zeker nu in de herfst, een prachtig bladerdek hebben. In de andere tuinen vindt je meer de bloeiende planten . Het geheel is zo mooi dat je er dagen in zou kunnen rondwandelen. Hebben wij niet gedaan, maar 2 ½ uur is ook niet niks. Red ik in mijn eigen tuin niet, zelfs niet liggend op de lounge bank genietend van de zon.

Daarna de weg voort gezet naar de veerboot. De boot van 13.00 uur Was al vol. Dat werd al boven de snelweg aangegeven. De boot van 14.00 uur al voor 12%. Dat laatste verbaasde ons want die boot moest nog komen. Om 12.20 uur hadden we ons kaartje en zagen we de boot van 13.00 uur al liggen. Hij zag ons echter niet staan want toen wij, als 2^e in de rij de boot opwilden, sloot hij zijn deuren en moesten we wachten tot 14.00 uur. Dat wisten we al, maar tegen beter weten in, was er toch hoop. Met name een hoop geluk. Het is nl woensdag vandaag, en ik zie de vraagtekens al verschijnen. Op woensdag vaart er nl een extra boot. Juist die van 14.00 uur. Op andere dagen vaart die niet en moet je wachten op de boot van 15.00 uur. Dus zo zie je maar weer, zonder geluk vaart niemand wel.

De overtocht zou in ieder geval beter verlopen als de vorige keer. Toen regende het fors, maar nu scheen de zon. Ook was de omgeving anders. Voor de kust van Victoria liggen een aantal eilanden. Daar kun je natuurlijk omheen varen, maar er tussen door is sneller en tijd is geld. Niet voor ons, want wij hebben vakantie en de camping aan de overzijde reeds besproken. Dat hebben we maar gedaan omdat we merkten dat een heleboel camper rijders vrijdag hun voertuig gaan inleveren. Deze camping ligt dicht bij alle verhuurders. Maar nu weer ter zee. Zoals ik al schreef voeren we tussen de eilanden door en dat ging de kapitein goed af. Hij moest wel een aantal malen het roer omgooien, maar zijn stuurmans kunst was prima. Of zijn broer, die aan wal stond, geholpen heeft dat weten we niet.

Vanaf de terminal was het nog een half uurtje rijden naar de camping. Daar staan we nu, netjes opgelijnd tussen de hegjes bumper aan bumper. Ze hebben hier goede voorzieningen, waaronder wasmachines en drogers. Deze worden door ons gevuld waarna alles weer schoon de koffer in kan en zo de kast in thuis.

Morgen onze, zo voelt het, laatste vakantie dag. Wat we gaan doen weten we nog niet. De was in ieder geval niet want die is al gedaan. De camper schoon maken van binnen en de tanks legen. Als je beiden nl niet gedaan hebt krijg je een cleaning fee . Da’s mooi zou je denken, de kaboutertjes doen het werk, maar zo werkt het hier niet. Een fee is hier geen kabouter maar een rekening en die kosten loonies. Een loonie is een Canadese doller en de rekening voor het schoonmaken kost je een onbekend aantal loonies. We zijn natuurlijk niet lunatic, of op z’n Hollands gezegd van Lotje getikt.

Maar ff alle gekheid op een stokkie. De camper moet bezemschoon opgeleverd worden. Komt mooi uit, we hebben de bezem de hele vakantie niet gebruikt en die staat nog schoon in de kast. Kan, net als de was, zo de kast weer in.

Thats all folks. See you tomorrow

Victorie in Victoria

We hebben geluk. Natuurlijk wisten we dat allang. Want 4 weken lang door Canada trekken en mooie dingen zien, betekend dat je geluk hebt. Heel veel geluk. Maar nee, daar gaat het nu niet over.

Gisterenavond en vannacht zaten er geen wolken aan de hemel. Nee, het is ook niet wat u denkt. Klare hemel dus het wordt koud en kruipen ze dicht tegen elkaar. Nee dat geluk bedoel ik maar deels. Een klare hemel betekend geen wolken en geen wolken is geen regen. Dus zon. Zoveel, dat ik het bijna met hoofdletters zou schrijven. Maar ons geluk kon niet op vandaag. Had de vorige campingbaas gezegd dat we maar moesten kijken of er een plekje vrij was. Nou dat hebben we gedaan en hij ook. Ze hadden nog 1 plek met uitzicht op de skyline van Victoria. Wij gelijk geboekt en morgen kunnen we daar terecht voor 1 nacht. Maar dat maak niet uit want we wilden woensdag de boot nemen en terug gaan naar Vancouver.

Maar eerst de dag van vandaag nog. Het duurde enige tijd voordat we in Victoria city aan onze speurtocht door het centrum konden beginnen. Niet omdat het zover weg lag, nee omdat we een grote camper hebben. Zie je wel, hoor ik jullie denken. In andere steden hadden ze speciale parkeer plaatsen voor RV’s. Hier dus niet en op vele parkeerplaatsen stonden bordjes NO RV’S. Bij ééntje waar het bordje niet stond, stond wel een ander bord. $3,- per uur. Dat zou voor ons betekenen 6 x 3 maal 2 is een heleboel geld. We hebben namelijk 2 parkeerplaatsen nodig en daar moet je dan ook voor betalen. We hebben lang moeten rijden voordat we eindelijk en plek vonden waar we de camper konden parkeren. Maar goed trouwens dat we de camper bij ons hadden, want als we dat hele stuk hadden moeten lopen. Maar goed, op 10 minuten van het centrum een plek gevonden en via een mooie wandeling langs het water als eerste aangekomen bij Fisherman’s Warff. Gelijknamig aan die in San Francisco maar totaal anders. Deze ligt geheel op vlonders in het water. Een deel van de pieren zijn bestemd voor de vissers boten en een ander deel daar liggen alle mogelijke vormen van woonboten of eigenlijk bouwsels waarin mensen op het water wonen. De één nog gekker dan de ander maar bij elkaar een leuk gezicht. Andere vaste bewoners waren kennelijk 3 zeehonden. Deze worden kennelijk op een vaste plek gevoerd en daar bleven ze dan ook rond hangen. Lang genoeg om een aantal foto’s te kunnen maken

Zoals gedacht en reeds gezegd. Victoria is een hele leuke stad. Heeft een aantal mooie oude gebouwen en een relaxed centrum met ook een China Town. Daar zijn we door heen gereden, althans wij niet zelf maar de chauffeur met zijn hop on hop of bus. Deze hebben we genomen om iets meer van de stad te zien. Morgen als we op de andere camping staan gaan we met het taxi bootje terug en lopen we naar China Town. Dat taxi bootje is een belevenis op zich. Het zijn een groot aantal kleine bootjes die kris kras door de baai varen. Het lijken net een stel watervlooien. Morgen horen jullie of we hebben moeten krabben.

Met die bus zijn we ook terecht gekomen op Clover Point. Daar heb je een mooi uitzicht over de oceaan. We zijn daar tegen het einde van de middag naar toe gereden. Konden we mooi de zon, die de hele dag heerlijk geschenen heeft, ook weer onder zien gaan in de hoop dat hij morgen weer terug komt. Omdat we toch alles bij ons hadden op de parkeerplaats maar gelijk gegeten. Wel zo cool.

We hebben mooie foto’s kunnen maken vandaag van ook nog 2 otters die door de baai zwommen. Ik beloof niks maar mogelijk kunnen we ze gelijk plaatsen. Zien jullie gelijk wat voor stad het is en dat we erg mooi weer hadden.

Victoria

We zitten op een grote camping in Victoria. Niet omdat we dat willen, maar omdat de camping die we uit gekozen hadden vol zat. Deze camping lag bijna in het centrum van Victoria aan de haven. Met en taxibootje kon je vanaf de camping zo naar het centrum varen. Ja, als ik het zo lees, Niet gek dat de camping vol zit.

Gisteren werden we in Coombs gewekt door de regen. ’s Avonds hadden we 2 hertjes op bezoek en ook die waren nu weer present. Uiteindelijk werd het droog en éénmaal op weg naar Victoria trok de lucht t steeds verder open. We moesten weer langs Nanaimo en besloten daar te stoppen. Het was droog en we hadden het centrum nog niet gezien. In Nanaimo zagen we dat het 25 gr was en dat klopte ook wel. Die ochtend in spijkerbroek vertrokken en daar nu spijt van. Het vest ging al gauw uit en de rest van de wandeling langs de haven werd onder een prachtig zonnetje voort gezet. Dat bood perspectief voor de rest van de dag. Dat het daar niet bij bleef konden we toen nog niet weten. Volgens internet waren de vooruitzichten in Victoria goed. Dat was ook de reden dat we niet doorgereden waren naar Tofino maar onze zinnen gezet hadden op de zon in Victoria. In Nanaimo hebben in de haven Fish en Chips gegeten. Daar kom je niet onderuit als je in een havenstadje aan het wandelen bent. Kwam goed uit want het was tegen etenstijd en we hadden trek, dus beiden werden gecombineerd. Met een volle buik weer met frisse moed onderweg naar Victoria.

Helaas de rit naar Victoria was 175 km en lang genoeg om een paar forse buien op ons dak te krijgen. Dat was op dat moment niet zo erg want we hadden een dak boven ons hoofd en toch niets anders te doen dan te rijden naar Victoria.

Alleen daar aangekomen regende het nog steeds, of weer. In ieder geval was het weer gelijk ons humeur. Zoals reeds beschreven was de camping van onze voorkeur vol en moesten we dus uitwijken. De dame van de receptie kon ook niet beloven dat ze de komende dagen een plek had en als ze er al één had zou dat ook maar voor één nacht zijn. We moesten het maar proberen en dat gaan we ook doen. We zitten hier op een campground Fort Victoria genaamd en als je googeld dan zul zien wat wij nu zien. Vele vaste gasten en vlak bij Hwy 1, de Trans Canadian Highway. Niet echt een jofele plek maar je moet wat als de camping van je keuze vol is. Zeker als je weet dat de camping van onze keuze uitzicht biedt op de haven van Victoria en op de skyline van het centrum. Maar genoeg gezeurd hij is vol.

We zitten wel overal lekker dichtbij, een half uurtje van het centrum en de ferrie. Op het vaste land is het nog een half uurtje rijden naar de camping en vrijdag vanaf daar ook maar een half uurtje naar de verhuurder. Volgens Google maps hoeft de taxi chauffeur er maar een half uurtje over te doen om ons op het vliegveld te krijgen. Dus da’s mooi, overal lekker dichtbij. Nu nog een half uurtje vliegen. Nee, dat zou te mooi zijn.

Maar eerst nog Victoria bezoeken. Er zijn vele bezienswaardigheden in deze hoofdstad van British Columbia . Wat we bezocht hebben is de inhoud van ons volgend verhaal.

Tofino of niet

Waren al onze verhalen luchtig van aard, vandaag gooien we er wat drama in. We hebben onze reis afgebroken. Niet dat je nu gelijk denkt, dat we morgen al op de stoep staan bij jullie .Hoewel, deze grap heeft wel gewerkt toen we in Italië zaten. Of niet meiden.

Maar toch, we hebben onze reis afgebroken. Ons reisdoel vandaag was Tofino. Een leuke vissersplaats op het noord – westen van het eiland. Het Paific Rim Park was nearby, sothat (zodat) we cold visit it tomorow. En daar blijft het dan ook bij. Genoeg Canadees voor nu, het is al dramatisch genoeg.

Maar om bij het begin te beginnen. We zaten in Nanaimo en zitten nu in Coombs. Dat ligt 35 km van Nanaimo. De rit daar naar toe heeft 310 km geduurd. Het verhaal:

We zijn om 06.30 uur gewekt door de regen. Het eerste was niet zo erg, het laatste wel. We wilden sowieso al vroeg vertrekken maar dan het liefst droog, Daaraan werd helaas niet voldaan. Hoewel om 08.00 uur werd het droog en konden we alsnog droog vertrekken, richting Tofino was de bedoeling. We wilden tenslotte het Pacific Rim Park bezoeken,

Onderweg kwamen we al gauw een Walmart Super Centre tegen. Helaas moesten we hier stoppen om een aantal noodzakelijk boodschappen in te slaan. Nee, geen bier, maar wel super glue. Snel uitgelegd: Seconden Lijm. Om de knop van de kookplaat weer vast te zetten, Deze leed kennelijk aan ouderdoms moeheid en om hem een tweede jeugd te bezorgen hebben we seconden lijm gekocht. Werkt snel en zorgt voor een voldoende stijve verbinding.

Zoals gezegd zijn we onderweg naar Tofino. Maar eerst stonden er nog 2 wandelingen naar meerdere watervallen op het programma. Zowel de English Man Falls als de Little Quaticum Falls hebben we bezocht. Het s en blijft een mooi, een waterval. Ze zijn geen van allen gelijk en allemaal het zelfde. Het is maar wat er valt. Iets verderop wilden we ook Cathedral Crove bezoeken. Daar staan in een klein gebied eeuwen oude Douglas Sparren. De oudste meet 9 meter en is 76 meter hoog. Geen kunst als je al meer dan 1000 jaar oud bent.

Na een gewaagde invoeg manoeuvre weer op weg naar Tofino. Echter bij de sparren begon het te druppelen en hoe verder we richting Tofino kwamen hoe ernstiger te regen werd. Nu moet ik wel bekennen: dat wisten we vanmorgen al. De weersverwachting gaf al aan dat de regen kans in Tofino 100% zou zijn. Geef mij zo’n staatslot. Echter we hadden zo iets vanmorgen: we zien wel. Nou we hebben het gezien, of eerlijk gezegd we hebben het niet gezien. Ongeveer 75 km na Goombs begon het te regenen en het hield niet meer op. Wetende dat er maar 1 weg naar Tofino leidt, het is tenslotte geen Rome, en we morgen dezelfde weg weer terug zouden moeten rijden besloten we onze reis af te breken. Daar is het drama dan. De voorspellingen gaven aan dat ook morgen de regen aan zou houden Terwijl de voorspellingen voor Victoria gunstig waren. 14 graden en zon, De beslissing werd dan al gauw gemaakt WE GAAN TERUG. Met deze forse regenbuien zouden we niet veel zien van Tofino en onze wandelingen op de Pacific Rim zouden letterlijk in te water vallen. Om daar dan die vele km voor te maken. Nee, dat doen we niet en gaan terug naar de kust.

Nu zitten we in Coombs. Het regent niet en mogelijk gaan we morgen naar Campbell River. Dat ligt 115 km ten noorden van hier. We kwamen nl op de camping een medelander tegen die daar vandaag naar toe gereden is. De zalmen zwemmen daar tegen de stroom in en bij een vistrap stond een beer te wachten tot zijn maal voorbij kwam. Omdat we nu 2 dagen vrij opneembaar hebben denken we dat we er één inleveren en morgen naar Campbell River rijden. Gaan we maandag naar Victoria.

Of dat gelukt is, lees ons volgend verslag.

Ter zee

Ter zee.

Zoals jullie al hadden gelezen hebben we gisteren aardig wat regen tot ons moeten nemen. Pas later op de dag werd het even droog, maar eenmaal op de camping kwam het met veel enthousiasme terug . Tijd voor ons om de boeken ter hand te nemen, internet activeren en naar Sky radio luisteren.

Vanmorgen was het net als thuis. We hadden de wekker gezet omdat we bijtijds weg wilden gaan om een vroege boot te kunnen halen. Het eerste hebben we gered. Ruim op tijd zelfs. Want, zoals ik al schreef, net zo als thuis. De wekker zetten en dan een half uur voor aflopen wakker worden en zijn. Maar vooruit dan maar onder de douche. Niet thuis maar op de camping. Dit is één van de weinige campings waar hygiëne in de prijs inbegrepen is. Mag ook wel voor die $60 per nacht. De andere campings zijn half zo duur maar betaal je soms een $1 per 5 minuten warm water. Als je dan maar 0,50 cent hebt weet je hoelang ik onder het koude water gestaan heb. Niet omdat ik een Hollander ben, maar alleen omdat ik geen dollars had. Ja, op mijn credit card, maar daar had de douche geen boodschap aan.

We vertrokken onder een dreigende hemel en halverwege de rit vonden de wolken het genoeg. Ze lieten alles los. En dat terwijl wij van plan waren onderweg nog wat te gaan lopen en bekijken. Dat hebben we dus niet kunnen doen. Hoezo opa, zullen de beide heren vragen, je kunt toch ook in de regen lopen. Doen wij ook: laarzen aan, het liefst geen jassen aan, en heerlijk door de plassen lopen. Klopt zou ik ook kunnen maar oma is erbij en mijn moeder leest ook mee en dan krijg ik, naast natte voeten, later ook nog eens op mijn donder. Nee dank jullie wel. Dan maar lekker droog in de camper, Dat kwam ook omdat we over een schitterende weg reden. Aan de ene kat de bergen aan de andere kant het water. De weg heette niet voor niets de See to Sky way. Er was een heleboel te seen.

Om 09.58 uur waren bij de terminal van de veerboot in Horsoe Bay. De boot zou vertrekken om 10.40 uur en je wordt geacht een uur van te voren aanwezig te zijn. Beide tijden deden ons al het ergste vermoeden, maar tot en half uur voor afvaart zouden de tickets verkocht worden. Wij hadden ons kaartje om 10.10 uur. We moesten ons opstellen in rij 6 omdat we een oversized vehicle hadden. Althans dat stond op ons kaartje. Ja dat we een grote hebben weet ik, Dat had ik al een paar maal gehoord, maar omdat nu gelijk op het kaartje te zetten. De caissière zei al dat de boot aardig vol was en wij voelden hem toen al aankomen, u ook? In rij 6 reden we alle auto’s in rij 5 voorbij en dat gaf moed. Die hadden wij tenslotte achter ons gelaten. Vol goede moed sloten we aan in rij 6 en geduldig wachten we af tot we aan boord konden. Rij 6 liep gestadig leeg, maar een paar campers voor ons werd rij 6 stil gezet. Rij 5 was aan de beurt en alle auto’s die wij voorbij gereden waren gingen voor. Toen mocht rij 6 weer en wij zagen de overtocht steeds dichterbij komen. Totdat wij vooraan stonden en rij 5 weer aan de beurt was. Die liep leeg en de boot vol. Daar ging de boot van 10.40 uur en wij konden wachten op de boot van 12.50 uur. Het navrante was dat wij onderweg een aantal auto’s achter ons voor hadden laten gaan. Je mag namelijk op bijna alle buiten wegen van Canada 100 km/uur rijden, Dat haalt onze camper ook maar dan vliegt de omgeving aan je voorbij en wij willen ook nog wat zien. Dus stop je af en toe en laat je het verkeer achter je voorbij gaan. Ook 2 campers zaten daarbij en die zaten wel op de boot. Een stop van 30 seconden kost je ruim 2 uur.

Maar niet getreurd koffie en thee gezet en de tijd uit gezeten. Wel als eerste in de rij, dat dan weer wel. Uiteindelijk wam de boot en konden wij de overtocht aanvaarden of, beter gezegd aanvaren. De toch duurde 1 uur en 50 minuten. Jammer was dat het ernstig bewolkt was en dus alles grijs was en voor de afwisseling was de regen ook nog present. Tot halverwege de overtocht. Toen moest het kennelijk terug naar het vaste land. Hier op het eiland is het (nog) droog.

Vanaf de boot was het maar 15 minuten rijden naar de camping. Deze ligt aan de oceaan en we hebben dan ook een plek genaamd ocean vieuw. Daar blijven we één nacht en rijden door naar Tofino, Daar ligt een mooi park waar we zeker gaan wandelen, Maar we hebben al gemerkt wat is zeker tijdens deze vakantie. We hebben nog een dag over in ons reisschema. Wanneer we die opnemen weten we nog niet. Mogelijk dat we hem koppelen aan Victoria want dat schijnt een hele mooie stad te zijn. We zien wel.

Voor ons is het nog vrijdag, maar voor jullie is het wekend al begonnen. Fijn weekend. We kijken niet vooruit want dan zouden we tot de conclusie moeten komen, dat volgende week om deze tijd we in het vliegtuig zitten en daar moeten we nog niet aan denken. Liever de gedachte dat we nog een week vakantie hebben. Maar om de beide heren en de dame weer te zien, is ook een fijn idee. Jongens, nog een week , dan zijn we er weer. No party time meer, opa en oma zijn er weer.

Yeh, party.

Peak 2 Peak

Toch nog een verhaal vandaag vanaf het vaste land. Dan zouden we vandaag dus hebben geschuild in ons huis op wielen. Deels is dat waar. Vanmorgen regende het bij het opstaan. We konden natuurlijk blijven liggen maar een ligdag is aardig prijzig weet ik van mijn zorgverzekeraar. Dus toch maar opgestaan en met euvele moet richting centrum gereden. De toppen van de bergen waren nog in de wolken gesluierd, terwijl er ook het één en ander uit de wolken kwam. Dus eerst maar onze hofleverancier opgezocht. Bood ons, naast een bak koffie, ook de gelegenheid te bellen. Beiden hebben we gedaan in de hoop dat de regen op zou houden.

Dat bleek maar deels het geval. Toch besloten we met de lift naar boven te gaan. Want boven de wolken schijnt altijd de zon. We zijn met de Whistler Village Gondola naar boven gegaan. Een rit van 25 minuten in een gesloten gondel. Ergens in de buurt van de top kwamen we in de wolken terecht met zero zicht natuurlijk. Gelukkig vond de lift zijn eigen weg en toen we boven kwamen waren de wolken weg. Althans de laaghangende. Daarboven waren er nog veel meer. Ook die vonden het nodig op deze hoogte wat los te laten.

Vanaf daar konden we nog met een stoeltjes lift verder naar de top. Gezien de regen en het open karakter van deze lift besloten we daarvan af te zien. Ze zeggen niet voor niks dat je op je hoogtepunt moet stoppen. Wel konden we verder naar de top van de tegenoverliggende berg. De Peak to Peak Gondola. Een waar meesterstukje van engineering. De rit van de ene berg naar de andere duurt 11 minuten en de afstand tussen beide bergen is 4,4 km. We gaan met een snelheid van 7,5 mtr/sec naar de overkant en hangen op een gegeven ogenblik 436 mtr boven het dal. Op elke berg staan 2 torens, Het niet ondersteunde deel is 3,02 km. Het is volgens internet de grootste overspannen kabelbaan ter wereld. Met dank aan Google translate.

Ook hier gingen we een groot deel van de reis door de wolken, maar in het niet ondersteunde deel zakten de kabels zover door dat we onder de wolken uit kwamen en onder ons het dal konden zien liggen. Meestal zegt een foto meer dan 1000 woorden maar wat wij zagen is niet te fotograferen. Zoals gezegd hang je op enig moment ruim 436 mtr boven het dal. Dat is 4 maal de hoogte van de Dom in Utrecht en daar heeft menigeen al hoogte vrees. Gelukkig hadden wij een gondel met een dichte bodem. Er zijn 2 gondels waar een gat in de bodem zit. Ze hebben er wel een hekje omheen gezet en een glasplaat in gestopt, maar toch, je kijkt recht naar beneden, 436 meter .

Ook op de andere berg bleek het te regenen en dan een wandeling van een uur te maken is niet erg aanlokkelijk. We besloten met de zelfde gondel weer terug te gaan in de hoop dat hij een andere weg terug zou nemen. Heeft hij niet gedaan. Mogelijk dat we wel door andere wolken gegaan zijn, maar dat hebben we niet kunnen zien.

Terug bleek dat de regenbui groter dan 4 km was want ook nu regende het nog (steeds). Ook had de andere lift nog steeds zijn open karakter dus ook die hebben we maar laten hangen. We zijn met hangende pootjes naar binnen gegaan en hebben ons daar gewarmd aan de koffie en de thee. Weer met de hoop dat de regen ergens anders zou gaan vallen in de tussentijd. Maar na de koffie bleek dat de regen tijd zat had want het was er nog steeds. We waren inmiddels al wel 2 uur verder, maar nog geen steek verder gekomen. Ook aan deze kant van de berg waren een paar wandelingen, normaliter mooie wandelingen, maar te wandelen terwijl er liters naar beneden komen, is niet mooi meer.

Daarom de lift naar Whistler Village genomen en 25 minuten later stonden we weer op de plek waar alles begonnen was. Alleen hier bleken de straten droog en de temperatuur behoorlijk hoger.

We wilden nog voor het einde van de vakantie een Canadees gerecht gegeten hebben . Een lekkernij hier is patat poutini. Patat met gesmolten kaas en daar over rijkelijk jus. Je kunt het Googlen en dan zie je meerdere afbeeldingen en zelfs een Youtube filmpje van 4,51 min. Wij hebben 3 foto’s geplaatst waarop je kunt zien hoe het eruit ziet, dat het te eten is en hoe duur het is. Kunnen jullie ook gelijk mijn nieuwe jas zien.

Over foto’s gesproken. We waren rond 16.00 uur thuis en wat moet je doen als die dag je hoogte punt al gehad hebt? Je gaat foto’s selecteren. Niet omdat we ons realiseerden dat we achterliepen maar omdat we daar nu de tijd voor hadden. En die hebben we echt wel nodig, want tot nu toe hebben we samen bijna 6000 foto’s gemaakt . Bij elkaar bijna 46 Gb. Gelukkig mogen 2 maal 23 kg meenemen het vliegtuig in.

We zullen jullie niet langer ophouden. De foto’s zijn geplaatst en het volgende verhaal volgt van zelf.

Fluitend naar Whistler

Vandaag zijn we al fluitend onderweg gegaan naar Whistler. Dat kwam omdat we wederom opstonden met een blauwe lucht. Dat dat geen garantie is voor de rest van de dag dat bleek wel. We zitten nu in Whistler en het enige dat fluit is de ketel. De lucht is bewolkt en af en toe valt er wat uit. Ook de bergtoppen zijn omringd met wolken. Hoop dat ze morgen verdwenen zijn. Niet die bergen, want daar willen we naar toe. Ze hebben hier in Whistler een spectaculaire kabelbaan. Normaal gaan kabelbanen naar boven, en gelukkig ook weer naar beneden, nee deze gaat van de ene top naar de andere top. Zo nu heb ik gelijk de naam van de kabelbaan vertaald: the Peak to Peak gondola. Maar ja als deze met z’n top in de wolken zit haal ik mijn hoogte punt niet. Maar dat is morgen, eerst nog vandaag.

Zoals gezegd vertrokken we vanmorgen al fluitend met een zonnetje aan de hemel. We vertrokken uit Lillooet. Daar zijn we vanuit Clearwater naartoe gereden. De reis was niet zo interessant zodat ik daar gauw klaar mee ben. We zijn via Kamloops gereden omdat dat één van de logische route’s is en ook omdat het eigenlik de enige grote plaats in de omgeving is. Vanuit reisverslagen van anderen hadden we begrepen dat dat dan ook de enige plek is waar je weer boodschappen kunt doen. Kennelijk hebben ze tussen hun reis en die van ons bij Clearwater een grote supermarkt gebouwd. Kamloops was dus eigenlijk niet nodig, maar zoals gezegd het is de logisch route naar Lillooet. Ben blij dat ik deze naam kan schrijven. Uitspreken wordt een ander verhaal.

Wel zijn we nog gestopt bij Marble Canyon een park van de provincie Britisch Columbia, waar je schitterend aan een meer staat. Voorzieningen zijn er niet en het kampgeld doe je in een envelop diein de brievenbus gaat. Deze wordt geleegd door de ranger. Op zich een hele leuke plaats maar we zitten buiten het seizoen dus is de kans groot dat je er alleen staat. Niet dat we behoefte aan buren hebben, maar alone in the middle of nowhere. Of zie ik nu beren. Maar goed we zijn dus doorgereden naar Lillooet dat maar een half uurtje verderop lag. Op weg daar heen reden we over een vrij vlakke hoogte toen ineens rechts naast ons een brede en diepe kloof opdook. Deze is ontstaan door jaren lange erosie van de onder in de kloof stromende rivier. We kregen gelijk een déja vu . Amerika

Heb ik de beide redacteuren beloofd de spellingscontrole te gebruiken laat hij me nu toch in de steek met een déja vu in the middle of nowhere. Hopen maar dat dat goed gaat.

Maar terug naar de geul. Deze was ontstaan door de Fraser River. Daar bleken wij 10 minuten later naast te staan. De Fraser Campground ligt aan de over van die rivier en omdat we daar redelijk bijtijds waren konden we zelf een plek uitzoeken. Het geld zouden we in een envelop in een bus moeten deponeren want the office was closed. Echter werd deze in de loop van de middag weer geopend en kregen we behalve toegang tot de camping, waar we op konden, ook toegang tot internet, waar we niet opkonden. We hadden het password niet.

Zo mijne heren redacteuren. NU jullie, heb de spellingscontrole gebruikt maar blijf nu weer zitten in the office met een password. Excusez moi. Waarom zo internationaal, dat zal ik uitleggen.

We zijn nu ruim 2 weken met de camper onderweg en het is hier geen hoogseizoen meer. Dus zou je verwachten dat het wat rustiger is op de campgrounds. Dat is het misschien ook wel zo, maar dat weten we niet. Wat we wel weten is dat het nog aardig tot zeer druk is op de campgrounds. In Jasper konden we zelfs geen plek meer krijgen. Dat klinkt dramatisch maar dat was het niet. We konden geen plek met stroom en water krijgen. Alles was vol. We hebben toen 2 dagen genoegen moeten nemen met een plek zonder alles. Maakt op zich niets uit. De lampen branden toch wel en het water stroomt ook, maar dat gaat ten koste van de accu en die hebben we weer nodig om de motor te kunnen starten. Maar een beetje zuinig omgaan met energie zorgt er voor dat je ’s morgens weer op pad kunt. Maar terug naar de vele bezoekers en hun talen. Spreekt men hier over het algemeen Engels en Frans, onderling hoor je veel meer talen: Nederlands, Duits, Zwitsers, Oostenrijks en dan nog veel talen waar we niets van verstaan dus laat staan dat we weten waar ze vandaan komen. Dan heb ik het niet over Chinees of Japannees. Die rijden niet in campers maar laten zich massaal afzetten door een bus. Om een lang verhaal kort te maken er zijn nog veel toeristen onderweg in Canada en we zitten natuurlijk in een schitterende omgeving die iedereen wil zien.

We zijn nog één dag in Whistler en laten ons dan inschepen. Ons volgend verhaal zal dan komen vanaf Vancouver Island tenzij het weer morgen dusdanig is dat er niets anders overblijft dan te schuilen in ons huis op wielen.